Maybe happiness is this: not feeling like you should be elsewhere, doing something else, being someone else.

Ulica Konwaliowa w Toruniu. Kilkuletni chłopiec na trójkołowym rowerku, na widok kota:
- Tato zagadajmy.
- Yyy... Ale co?
- No kota. Zagadajmy.
- Kota? Ucieknie ci.
- Nie ucieknie, siedzi, zobacz. Czeka, aż podejdziemy.
- No dobrze, to zagadaj, jeśli chcesz.
- (na całe gardło) Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Odnoszę wrażenie
że długotrwały związek międzyludzki
nie opiera się na stronie biernej:
„być sobie pisanym”

w grę musi wchodzić
czynne i codzienne
„pisanie się sobie” nawzajem
nawet wtedy
gdy boli ręka

szczególnie wtedy